Ten dzień musiał kiedyś nadejść. Szybka decyzja i wyjazd. Celem zrobienie setki. Na początku standardowo wałem na ALP, później Wrzosowiak, Słowik, Kurwinów, Zawodzie, Kol. Borek, Jastrząb, Poraj. Szybki popas na tamie i dalej w drogę. Masłóńskie, Ostrów, Przybynów, Wysoka Lelowska, która nie bez przyczyny nazywa się wysoka ;), następnie krótka posiadówka na rynku w Żarkach. Do Mirowa zdecydowałem się jechać nową drogą rowerową. Fajnie, że wyasfaltowali las. Dobra alternatywa dla trasy, którą zwykle jeździłem.

Zamek Mirów © LawlietLawsford

Chwila grzania dupska na skale koło zamku i przejazd do Bobolic. Tutaj wpadła myśl, żeby zaliczyć Górę Zborów, co było moim celem już od kilku lat. Nie chciało mi się wracać i próbowałem przejechać "na skuśkę". Skończyło się to dwukrotnym zawracaniem, a za trzecim razem, gdy asfalt skończył się na megadupnej górze, stwierdziłem, że nie wracam i zacząłem się przebijać przez pola i haszcze. Wrażenia ekstremalne dla kogoś z semislickami. Przynajmniej widoki fajne:

Gdzieś między Bobolicami, a Huciskiem. W oddali zamek © LawlietLawsford

Jakimś cudem dotarłem do Huciska. Szybki zjazd i byłem na ostatniej prostej do rezerwatu Góry Zborów. Na miejscu wlazłem na najbliższą skałę i przez dobre pół godziny grzałem dupencję, obserwując wspinaczy. Kilka fotek, większość pod słońce wiec nic specjalnego nie pokaże, za to wrzucam widok "w dół" na miejsce, z którego zacząłem wspinaczkę z rowerem na plecach.

Spojrzenie " w dół" © LawlietLawsford

Nadszedł czas powrotu. Nie miałem ochoty przedzierać się przez kępy, więc wybrałem asfaltowy standard do Kotowic. W połowie trasy jakiś typ z blachosmroda zapytał się mnie dokąd jadę, a później pokazał mi kciuka do góry. O co chodziło, to nie wiem, ale dodał trochę humoru w mojej walce z wmordewindem, który już nie odpuścił do domu. Odbitka na Mirów i powrót tą samą trasą przez Żarki, Przybynów i Poraj. Do Czewy docieram już konkretnie spuchnięty. 60 km z wmordewindem robi swoje, chociaż do Poraja średnia całkiem przyzwoita - ponad 23km/h. Pod koniec trasy temperatura spada i zaczyna się robić chłodno, chociaż przez większą jej część oscylowała w ok. 17 stopni i świeciło słonko, więc jechało się przyjemnie.

Po raz drugi w karierze trip do Mirowa i Bobolic. Tym razem z K. Ustawka o 9:00 na końcu promenady. Oczywiście każdy z nas myślał o innym końcu, więc na dzień dobry nieplanowane 3 km rozgrzewki. Trasa wałem nad Wartą do al. Pokoju, Błeszno, Słowik, Zawodzie, Kolonia Borek, Poraj, Masłońskie, Myszków, Żarki, Łutowiec. Cała trasa to walka z wmordewindem. Pod zamkami kilka minut na odpoczynek, fotki i powrót. Wiatr oczywiście zakręcił i teraz konkretny wmordewind utrudniał nam kręcenie. W Żarkach skręcamy na Wysoką Lelowską i atakujemy długi podjazd. W Przybynowie problemy z nawigacją zmusiły nas do jazdy przez las. Zły pomysł. Zwłaszcza dla kogoś z semi-slickami. Jakimś cudem wyjeżdżamy w Choroniu i kierujemy się standardową trasą do domu. Temperatura cały czas oscylowała w okolicach 30 stopni, dając nam nieźle popalić. Moja rowerowa opalenizna osiągnęła poziom debilizmu. Pozdrowienia dla pani spod Jagiellończyków, która twierdziła, że nie możemy jechać rowerami po ścieżce...

Na spontanie wpadła pierwsza tegoroczna setka. Trasa: przez korytarz północny na Rząsawy. Następnie Marianka Rędzińska, Rudniki, a dalej przez Konin do Mstowa. Tutaj planowany postój, który stał się przymusowym, ponieważ zaczęło padać. Dalej wzdłuż Warty do Krasic. Tam mijam kapliczkę pamięci zamordowanych pielgrzymów:

Kapliczka przy drodze przez Krasice © LawlietLawsford

Dalej kilka km terenu i wyjeżdżam w Smykowie. Później Knieja, Święta Anna i Przyrów. Tu kolejny przymusowy postój spowodowany deszczem. Po kilku minutach wyruszam dalej, by po chwili zatrzymać się przy tym:

Od tego momentu wkur***jący wmordewind. Wiercica, Julianka, Janów i postój w Złotym, bo znowu zaczyna padać. Dalej przez Siedlec, Krasawę, Zrębice do Biskupic. Tutaj wykręcona najwyższa prędkość tego sezonu - 63,5 km/h. Opadam kompletnie z sił i do samej Częstochowy toczę się spacerowym tempem przez co średnia ładnie spada. Przynajmniej deszcz był wyrozumiały i padał wtedy kiedy miałem kawałek dachu nad sobą.

Po pierwszej setce w sierpniu przyszedł czas na kolejną. Utrzymująca się wysoka temperatura nie przeszkodziła w osiągnięciu kolejnego celu.
Po piątkowym obiedzie postanowiłem wyruszyć do Mirowa i Bobolic. Po przejeździe przez całą Częstochowę osią Północ-Południe wyjeżdżam we Wrzosowej, a dalej Słowik, Korwinów, Poczesna, Osiny i Poraj. Tutaj tradycyjny pit stop w Biedronce i ruszam dalej. Droga biegnie wzdłuż zbiornika, następnie przez Żarki-Letnisko, obrzeża Myszkowa i po chwili docieram do Żarek. Korzystam z ochłody nad strumykiem, a następnie wyruszam w stronę Niegowy. Zaraz za Żarkami rozpoczyna się najdłuższy podjazd na trasie. Przed Niegową korzystam z pomocy GPSu i odbijam w prawo na zielony szlak prowadzący przez Łutowiec, gdzie pokonuje jedyny kilometr terenem i wyjeżdżam w Mirowie. Ukazał mi się taki oto widok:

Widok na zamek po wjeździe do Mirowa. © LawlietLawsford

Krótki odpoczynek w cieniu murów, kilka fotek i obieram kierunek na Bobolice.

Zamek w Mirowie zdobyty! © LawlietLawsford

Na drodze do Bobolic mijam kilka niedzielnych wycieczek i docieram do zamku:

Widok na Zamek Bobolice z drogi. © LawlietLawsford

Na sam zamek nie wchodziłem, a tylko go okrążyłem i udałem się w drogę powrotną.
Trasa ta sama. Zatrzymuję się jeszcze na chwilę w Leśniowie. Kolejne kilometry to walka z czasem. Na horyzoncie zaczęły się zbierać czarne, kłębiaste chmury. Staję jak zwykle w Poraju w celu uzupełnienia płynów i kieruję się w stronę domu, tym razem przez Olsztyn. W Leśnym ani jednego kolarza, co mnie trochę zdziwiło (piątek wieczór?!). Następnie przez Kusięta i Brzyszów, gdzie chumry mnie niestety dogoniły i ostro zmoczyły. Lało tak, że przez okulary mało widziałem, a po ich zdjęciu jeszcze mniej ;). Na przystanku w Siedlcu stanąłem w celu przeczekania ulewy, co trwało 40 min. Czas ten wykorzystałem na wyżymanie moich przemoczonych ubrań. O dziwo był to jedyny dłuższy postój tego dnia. Ostatnio kilometry już po ciemku i chwilę po 21 melduję się w domu. W czasie powrotu temperatura wynosiła 17 stopni, czyli o 15 mniej niż przy wyjeździe.

Po zdaniu relacji z wczorajszego wypadu do Poraja, znajomy namawia mnie na powtórkę z rozrywki. Umawiamy się na 9:00 (do Poraja w dwie strony jest trochę ponad 50km, więc myślałem, że zdążymy się wyrobić przed południowym słońcem). Na miejsce zbiórki przyjeżdżam nieco spóźniony i o 9:07 ruszamy. Trasa jak zwykle. Najpierw trzeba się przebić przez całe miasto. Później Słowik, Korwinów, Poczesna i Osiny. Po dokładnie godzinie meldujemy się pod biedronką w Poraju. Szybkie zakupy i jedziemy na tamę. Tam odpoczywamy trochę. Kolega rzucił pomysł aby wracać do Częstochowy przez... Złoty Potok. Szybka kalkulacja i myślę sobie: "wyjdzie jakaś setka". Nie czekając długo ruszyliśmy przez Masłońskie, Żarki-Letnisko, a w Myszkowie odbiliśmy na Żarki. Dwa podjazdy, wiatr z przodu i żar lejący się z nieba dały nam się we znaki. Do tego dzień wcześniej do późnych godzin nocnych graliśmy w kopaną. Kumulacja. Docieramy do Żarek, szybki postój nad miejscowym ciekiem wodnym w celu zaczerpnięcia ochłody i jedziemy dalej. W Czatachowie wykręcamy 51 hm/h co jest najwyższą prędkościa tego dnia i mocnym tempem dojeżdżamy do Złotego Potoku. Tam krótki pitstop nad Amerykanem.

Staw Amerykan w Złotym Potoku (gm. Janów) © LawlietLawsford

Ze Złotego kręcimy do Janowa. Od tej pory holuję kolegę na tylnim kole (jak się później okazało aż do jego domu), przez co tempo spada. W Olsztynie stajemy na chwilę w sklepie w celu uzupełnienia płynów, których przez całą trasę wypiłem 4,5 litra. Do Częstochowy jedziemy przez Kusięta. Wyjeżdżamy na Kucelinie i stamtąd prosto do domu. Licznik zatrzymał się na 94 km. Odstawiłem towarzysza podróży do domu, a sam pojechałem dobić do setki. Wynik nie jest wybitny, ale "łysy" dał nam ostro popalić. Temperatura podczas jazdy nie schodziła poniżej 30 stopni. Tak zaliczyłem pierwszą "setkę" w sierpniu. Miejmy nadzieję, że nie ostatnią.